5 tips om met trichotillomanie te leven op basis van mijn eerlijke verhaal

Zeg het met mij. Trick-oh-till-oh-may-nee-uh. Trichotillomanie. Als je met trich leeft, heb ik deze gids met jou in gedachten geschreven. Ik wil dat je weggaat met een beter begrip van deze specifieke haaruitvalstoornis. Ik zal vijf tips delen over het leven met trich die me in mijn eigen leven hebben geholpen. Dit zijn dingen die u gemakkelijk kunt doorgeven aan uw vrienden die mogelijk zelf haaruitval ervaren.

Wat is trichotillomanie?

Trichotillomanie is net zo goed een psychische stoornis als een haaruitvalstoornis. Naast de lastige uitspraak (geen woordspeling bedoeld), is het de dwangmatige drang om je haar uit te trekken, wat vaak leidt tot zichtbaar kalend of dunner wordend haar.

Iemand met trichotillomanie kan haren van de hoofdhuid, wimpers, wenkbrauwen of lichaamshaar trekken. Het belangrijkste om te onthouden is dat de drang onbeheersbaar is.

Als iemand die de afgelopen 16 jaar trich heeft ervaren, weet ik dat het zoeken naar antwoorden ontmoedigend kan zijn. Wat zijn de trichotillomanie-behandelingen? Wat veroorzaakt trichotillomanie? Hoe kan ik trichotillomanie stoppen?

Mijn verhaal over trichotillomanie

Ik leefde bijna 16 jaar met trichotillomanie. Trichotillomanie bij peuters komt vaak voor, maar de meeste mensen beginnen het te ontwikkelen tijdens de puberteit of pre-adolescentie. Sommige mensen kunnen al in de kindertijd beginnen met het uittrekken van haar. Ik begon mijn haar bij de follikel uit te trekken toen ik 9 jaar oud was.

Ik ben geen gediplomeerd psycholoog, maar ik heb al meer dan vijf jaar diepgaand onderzoek gedaan naar trich. Deze gids is gebaseerd op mijn onderzoek en mijn persoonlijke ervaring als 23-jarige vrouw met haaruitval.

Eerste tekenen van trichotillomanie

Ik begon met draaien en friemelen aan mijn haar toen ik 8 was. Anderen kunnen beginnen met nagelbijten, haar twirling, duimzuigen of een andere schijnbaar onschuldige gewoonte. Er is geen garantie dat deze gewoonten zich zullen manifesteren in dwangmatig haartrekken (of huidplukken, bekend als dermatillomanie), maar in mijn geval deed het dat wel.

Nadat ik mijn haar had rondgedraaid, begon ik uiteindelijk aan mijn haar bij de follikel te trekken. Dat betekent dat ik een enkele haar per keer zou trekken, meestal met als doel eventuele grove of onregelmatige haren op mijn hoofd te verwijderen. Het gevoel dat ik aan het "juiste" haar zou trekken, zou mijn angstige gedachten een fractie van een seconde kalmeren.

Zodra die seconde van opluchting voorbij is, verkennen mijn vingers mijn hoofdhuid en zoeken ze naar de volgende onregelmatigheid om te verwijderen.

Naast angstige gedachten beïnvloeden andere factoren mijn trichotillomanie dagelijks. De universele bron van dwangmatig haartrekken is uiterst moeilijk te lokaliseren. Als gevolg hiervan is het moeilijk te vermijden.

Resultaten van Trichotillomanie

Als mijn trichotillomanie niet wordt gecontroleerd, zou ik dun worden door mijn hele haar. Afhankelijk van de "ideale" trekplek, zouden deze plekken dunner lijken dan andere. Mijn haar is ongelijk gegroeid tijdens mijn trichotillomanie-reis.

Dat betekende dat ik moest stijl mijn dunne haar op manieren om mijn aandoening te verbergen of tegen goede vrienden en familie te liegen over de oorzaken van mijn haaruitval.

Ik zou zelfs zo ver gaan dat ik mijn kale plekken zou kleuren met eyeliner, mijn haar in een bepaalde opgestoken haar zou dragen voor maanden achtereen, hoeden dragen als het helemaal niet nodig is, mijn haar in de vergetelheid spelden, en zo veel meer. Er is waarschijnlijk een trichotillomanie-hack die ik niet heb geprobeerd.

Jaren van haartrekken

Omdat ik al meer dan 15 jaar met trichotillomanie leef, heb ik mijn haar in seizoenen zien bestaan.

Soms werd mijn haar sterk en lang. Mijn trekken zou in de loop van een paar maanden verdwijnen. Ik zou in staat zijn mijn haar te vlechten, het te stylen en, op het eerste gezicht, geen tekenen te vertonen van deze complexe haaruitvalstoornis waar ik al jaren mee leef.

Andere keren knipte ik mijn haar kort om het trekken te beteugelen. Mijn haar zou ongelijk zijn, breuk vertonen en zwak aanvoelen als mijn trekken oncontroleerbaar aanvoelde.

Tijdens de middelbare school en de universiteit dacht ik dat de stress van schoolwerk, deadlines en verwachtingen de oorzaak waren van mijn haren trekken; en ik dacht dat als ik lang haar had, ik gelukkig zou zijn.

Is lang haar het antwoord?

Tijdens mijn universiteitsjaren heb ik veel geld gespaard van mijn deeltijdbanen om semi-permanente hair extensions te proberen. De extensions waren micro-inslag extensions waar een met siliconen omzoomde kraal een inslag haar aan mijn eigen haar zou bevestigen.

Na maanden van onderzoek en verschillende consultaties onder mijn riem, merkte ik dat ik de salon uitliep met nieuw haar geïnstalleerd.

Dit nieuwe haar volgde me in totaal 8 maanden. Ik had de aanbevolen maandelijkse bijwerkafspraken en leerde langzaam maar zeker over tractie-alopecia (waar je meer over kunt lezen hier).

Het langere haar voelde geweldig... in het begin. Het constante risico op tractie-alopecia was stressvol als iemand met een gevoelige hoofdhuid. Ik zou nog steeds aan mijn haar trekken ondanks de extensions waardoor mijn haar dunner en beschadigd door breuk werd.

Heeft het, zelfs na dat alles, geholpen bij het trekken?

Nee.

De realiteit is dat ik nog steeds elke dag aan mijn haar trek.

Werkelijk. Na 16 jaar leven met dwangmatig haartrekken en het daaropvolgende haarverlies, trek ik nog steeds mijn haar uit, en dit is waarom.

Ik heb in de loop van de tijd geleerd dat het uittrekken van mijn haar iets is dat ik zelden kan beheersen. Vanuit een neurologisch perspectief heb ik de afgelopen 16 jaar het signaal in mijn hersenen versterkt: "Als je stress voelt, trek dan een haar uit om te verlichten de stress." Het is buitengewoon moeilijk om die neurale transmissie al honderden of duizenden keren te versterken.

Dat is de reden waarom mensen met trichotillomanie niet "zomaar" kunnen stoppen.

Omdat ik de frequentie van het trekken aan mijn haar niet kan beheersen, besloot ik in plaats daarvan de schuld te beheersen die ik aan mijn haar gebonden voel.

Trichotillomanie Voor iedereen anders

Als deze vorm van haarverlies verband houdt met psychologie, geestelijke gezondheid en neurologie, hoe moet ik dan trichotillomanie behandelen? Maar over het algemeen, wat voor soort trichotillomanie-hulp is beschikbaar?

Er is geen specifieke kuur van 9 minuten, of een programma van 10 dagen of een trainingsprogramma van 2 maanden dat voor iedereen werkt. Er is geen pil, serum of haarmasker die je kunt aanbrengen waardoor je haar sneller teruggroeit dan dat je het eruit trekt. Celregeneratie kost tijd. Dat staat buiten kijf.

Misschien heb je online trichotillomanie-armbanden gezien. Deze elektronische armbanden waarschuwen je elke keer dat je je hand opsteekt om je haar uit te trekken om mentaal bewustzijn te brengen elke keer dat je reikt om te trekken.

Vanwege de inconsistente aard van trichotillomanie (wat betekent dat de ervaring voor iedereen die het heeft drastisch anders is), is er geen manier om één enkele behandeling voor iedereen te beperken.

Extensies werkten niet voor mij, maar het werkt voor anderen. Het volgen van mijn trekkracht werkte niet voor mij, maar er zijn anderen die er veel succes in hebben gevonden.

Voor sommige mensen werden ze op een dag wakker zonder de drang om meer te trekken.

5 tips om te leven met trichotillomanie

Voor mij heeft het veranderen van mijn manier van denken over trichotillomanie een belangrijke rol gespeeld in mijn reis naar herstel. Hier zijn de kleine, maar machtige stappen die me de meeste rust hebben gebracht met mijn trichotillomanie en haaruitval.

#1: Herstel definiëren

Uw definitie van herstel zal uw succes bepalen. Laten we zeggen dat u succes definieert als een maand lang pull-free. Als je normaal gesproken elke dag aan je haar trekt, stel je dan voor hoe gemakkelijk je teleurgesteld zult zijn. Uw doel moet aansluiten bij uw huidige gewoonten. Het is belangrijk om gezonde en redelijke doelen voor jezelf te stellen.

#2: Praat er met iemand over

In stilte lijden is een van de meest onproductieve dingen die ik heb gedaan. Door mijn haarverlies voor anderen te verbergen, heb ik mijn haarverlies nooit direct onder ogen kunnen zien. Eerlijk gezegd voelde het alsof ik lange tijd in ontkenning leefde.

Toen ik begon met het bijwonen van bijeenkomsten voor peer-ondersteuning en me online openstelde, realiseerde ik me:

Je bent niet zo alleen als je denkt.

Er zijn mensen die van je houden, hoe je haar er ook uitziet.

Haar is niet het einde van de wereld.

#3: Onderzoek alternatief haar

Er zijn nu zoveel haaroplossingen voor dames met haaruitval op de markt. De sleutel is om er een te vinden die voor u werkt in plaats van tegen u. Verlies echter het echte doel niet uit het oog. Lang haar is misschien het doel, maar er zijn verschillende manieren om het te benaderen.

De semi-permanente extensions werkten niet voor mij vanwege de tractie-alopecia die het veroorzaakte. Ik zou nog steeds aan de extensions trekken en die extensions zaten vast aan mijn haar.

Pruiken en toppers zijn populairder dan ooit, en afhankelijk van je mate van haaruitval, kan het een oplossing zijn die voor jou werkt.

Nu draag ik een pruik als mijn haar uit de hand loopt. Het beschermt mijn echte haar tegen het trekken en geeft het een kans om ongestoord te groeien, al is het maar voor een paar uur. Eerlijk zijn tegen jezelf en je behoeften is een heel belangrijke stap.

#4: Verzorg je haar

De keren dat ik het slechtste van mijn haar vond, waren de keren dat ik mijn haar het minst verzorgde. Alleen omdat mijn haar dun, vlekkerig en gedeeltelijk kaal was, wil dat nog niet zeggen dat ik mijn haar en hoofdhuid moet laten verspillen.

De tijd nemen om zorg goed voor mijn haar is belangrijker dan ooit. Het herinnert me eraan dat mijn haar belangrijk is en doet wat het kan. Ik knip ook regelmatig mijn haar in plaats van kapsels te vermijden, waardoor ik me beter voel over mijn haar, omdat ik constant bang ben het te verliezen.

#5: Denk na over je sterke punten

Ook al heb je net al deze haarpraat gelezen, je leven is meer dan je haar.

Toen ik begon in het reine te komen met mijn eigen haaruitval, opende het de ruimte in mijn geest om aan andere delen van mij te denken en er dankbaar voor te zijn.

Ik begon de dingen in mezelf te zien die niets met mijn haar te maken hebben: ik ben een goede vriend. Ik stuur geweldige memes. Ik hou van wandelen en rijden. Ik kan een watermeloen in één keer opeten.

Dat en meer zit ook in jou, als je de tijd neemt om ernaar te zoeken.

Om mijn dagelijkse leven te volgen met trichotillomanie en een dosis positieve productiviteit, vind me op Instagram.